Betoverend Tinte

Beschrijving

MEEKRAP
Tinte ontleent hoogstwaarschijnlijk zijn naam aan de meekrapfabriek die er tot 1808  gestaan heeft. Meekrap (Rubia Tinctorum) is een sterbladvormige plant.  De wortels van deze plant werden al ruim voor onze jaartelling vermaakt tot een rode verfstof. Vermoedelijk is de plant door de Romeinen meegenomen naar de zanderige gronden van de kusten van het huidige Nederland en België, waar het plantje goed groeit. In de vroege middeleeuwen stimuleerde Karel de Grote de teelt. De meekrapplanten stonden twee tot drie jaar op het land voor ze geoogst konden worden. Het oogsten (delven) was zwaar werk omdat de plant tot zo’n 70 centimeter onder de grond wortelt. Dit vroeg om grote aantallen arbeiders, die leefden in de barakken die naast de fabriek gebouwd waren. De wortels werden bewerkt (meermalen gestoofd) tot een poeder. Om de kleur te behouden gebeurde dit vooral ‘s nachts. Ook dit was een zwaar proces dat om veel mankracht vroeg. Na 200 jaar dienst te hebben gedaan werd de fabriek in Tinte afgebroken.

Nadat de wortels van de 3-jarige meekrapplant in de maanden september tot november waren gedolven, werden ze opgeslagen in meekrapstoven die in de onmiddellijke nabijheid van de meekrapvelden waren gelegen.  Een meekrapstoof bestond uit drie gedeelten: een schuur (de koude stoof) waarin de wortels bij aankomst werden gestort; een droogtoren waarin een oven aanwezig was die voor een snelle droging zorgde en waarin de wortels werden gezuiverd, en een stamphuis waarin de wortels werden verpulverd met behulp van grote stampers die met paardenkracht werden aangedreven. Vanwege de hoge investeringskosten hadden meerdere boeren (meestal zestien) samen één meekrapstoof, een zeer vroege vorm van landbouwcoöperatie. Het meekrappoeder werd verhandeld op de stapelmarkt van Rotterdam; daarvandaan werd het verfpoeder verkocht aan ververijen en katoendrukkerijen. Bron: Wikipedia.

MOLÛKE DÛRP
In aanloop naar het 400-jarig bestaansfeest van Tinte in 1988 bedacht een inwoonster het ludieke idee om de tuinen van het dorp te laten bewonen door zelf gemaakte vogelverschrikkers. Het idee groeide uit tot een wedstrijd wie de mooiste kon maken. Inmiddels is de wedstrijd uitgegroeid tot een traditie. Elke vijf jaar worden de Molûkken gevierd (afgeleid op z’n Tintes van Molik dat vogelverschrikker betekent) en telt het dorp een bonte verzameling vogelverschrikkers, soms ondersteund door een veelal grappige tekst. Wie Tinte binnenrijdt en dit verhaal hoort, snapt nu het onderschrift Molûke Dûrp op de bewegwijzering van het dorp. Kunstenaar Adriaan Nette heeft een eigen vertaling gemaakt van een Molûk. Het beeld neemt in het dorp een prominente plaats in. En aangezien de Tintenaar wel van een grapje houdt, wordt deze vogelverschrikker regelmatig opgeleukt met een nieuw outfit en bijpassende kreet.  

LAARZENPAD
Wie de Strypse Wetering op avontuurlijke wijze wil ontdekken kan het speciaal daarvoor aangelegde Laarzenpad volgen. Het pad waarvoor je echt even je laarzen moet aantrekken, leidt je over weilanden, smalle loopbruggetjes, over stuwen en door het hoge riet. Naast een spontane ontmoeting met koe of een paard kun je zelfs ijsvogels spotten! Het gebied is namelijk een trekpleister voor allerlei soorten water- en weidevogels mede door de slikachtige bodem. De wandeling is 4,5 kilometer lang en begint bij knooppunt 48.

STRYPSE WETERING
Tot in de achttiende eeuw drong de zee bij hoog tij langs een stelsel van kreken het Voornse land binnen. Door duinvorming en de aanleg van dijken werden de kreken van zee afgesloten. De Strypse wetering is een overblijfsel van zo’n kreek. Door het afsluiten van de kreek verdween ook de natuurlijke afvloeiing van het water. In de jaren 70 van de vorige eeuw werd de kreek door ruilverkaveling geminimaliseerd tot een sloot. Dit bleek niet voldoende om het water af te voeren uit de eigen en omringende polders. Dit bleek in 1998 toen ….Een enorme wateroverlast in 1998 tot gevolg. Besloten werd om de kreek als waterbergingsgebied in ere te herstellen. En hierbij rekening te houden met natuurontwikkeling en recreatie. Het resultaat is een prachtig moerasachtig gebied waar vele vogel- en plantensoorten hun thuis hebben gevonden.

ANNABOS
Het Annabos in de St. Annapolder is een jong bos. Je vindt hier tientallen soorten bomen, struiken, en kruiden. Een paradijs voor vogels als de grote bonte specht maar ook voor de kleine zangvogels zoals de zwartkop. Het bos is aangelegd in 1980 na een ruilverkaveling en wordt beheerd door Natuurmonumenten. Van nature komt hier zout grondwater omhoog, ideaal voor zoutverdragende planten. Aan de rand van het bos liggen graslandjes. Hier grazen runderen nieuwe aanwas weg zodat vogels als de kievit en de tureluur in de weiden kunnen broeden. Regelmatig worden bomen gekapt om het bos gevarieerd te houden. Typerend voor het bos is de lange bomenlaan.  Door het bos lopen verschillende wandelpaden. Op informatiepanelen bij de ingang aan de Meelzakseweg en aan de Schapengorsedijk staan de routes aangegeven.

CAMPING RONDEWEIBOS
Vanaf knooppunt 88 kun je richting de Schapengorsdijk wandelen. Achter deze dijk ligt camping Rondeweibos. Ooit begonnen als minicamping op tuindersgrond. Deze camping lag naast speeltuin de Houten Paardjes dat in de jaren vijftig van de vorige eeuw gloriedagen beleefde. Aan de Rondeweiweg stond een boerderij waar als bijverdienste in de crisisjaren van de jaren dertig van de vorige eeuw karnemelk geschonk werd aan wandelaars op weg naar het Rondeweibos of het strand. Dit bleek dusdanig lucratief te zijn dat er een zitje en wat speeltoestellen werden neergezet, waaronder een draaimolen met houten paardjes. In 1934 wordt de speeltuin feestelijk geopend en een paar jaar later uitgebreid met een restaurant met een voortreffelijke keuken. Ook scholen vinden hun weg naar de Houten Paardjes. Op de draaimolen, de glijbaan en de schommels hebben veel jonge kinderen de dag van hun leven beleefd, meestal in combinatie met een bezoekje aan het strand. In de jaren 70 van de vorige eeuw worden de speeltoestellen weggehaald. De draaimolen wordt aan camping Rondeweibos gegeven en is daar tot op de dag van vandaag nog steeds te bewonderen.

DE POLDERS
Door de eeuwen heen zijn er uit lijfsbehoud grote stukken land veroverd op de zee. Met het bouwen van dijken werd grond gewonnen dat opgedeeld werd in stukken. Deze werden verkaveld en omringd door sloten om het overtollige water af te voeren. Daartussen lagen wegen om zo het lang te ontginnen.  Tussen 1300 en 1500 werden op deze manier de polders Nieuwe Rockanje, Strype, Lodderland, Natris, Pankrasgors, Sint Annapolder inclusief Schapengors, Stuifakker en Maartsduin gewonnen. Een knap staaltje bedrijvigheid uit de Middeleeuwen dat Voorne grotendeels zijn huidige vorm heeft gegeven.

FORT PENSERDIJK
Samen met Fort Noorddijk in Hellevoetsluis en de kustbatterijen van Hellevoetsluis en Brielle maakte Fort Penserdijk (1883) deel uit van de Voornse verdedigingslinie Stelling van Maas- en Haringvlietmonden’. Deze liep van Noord naar Zuid over het eiland Voorne. De linie is nooit echt gebruikt. Wel diende Fort Penserdijk tijdens de Tweede Wereldoorlog als munitieopslagplaats en werden er stellingen neergezet voor luchtafweergeschut. Overigens is het fort beter te benoemen als ‘batterij’ aangezien het niet in staat was zichzelf langdurig te verdedigen. De bomen bij het fort waren bedoeld om de heuvel te camoufleren. Met een stekelige meidoornhaag werd geprobeerd indringers weg te houden. In de heuvel vind je verschillende ruimtes en een gangenstelsel. Tegenwoordig doet het fort dienst als toevluchtsoord voor plant en dier en wordt ze beheerd door het Zuid Hollands Landschap. Het fort staat op rijksmonumentenlijst en is alleen te bezichtigen op de jaarlijkse open monumentendag. Je kunt het fort bereiken door bij knooppunt 46 rechtsaf de Peltserdijk af te lopen.

TINTESTEIN
Op de kruising met de Strypse Dijk en De Kade staat verenigingsgebouw Tintestein. Tot 2014 was dit nog een christelijke basisschool. Tintes middenstand beleeft tot de jaren zestig van de vorige eeuw hoogtijdagen, maar door mechanisatie en schaalvergroting van de land- en tuinbouw trokken mensen uit het dorp. In 1989 sloot de openbare lagere school, verderop in het dorp, haar deuren doorte weinig leerlingen. Daarna deed de christelijke basisschool hetzelfde. Omdat de huizenmarkt weer aantrekt, verwelkomt Tinte veel nieuwe inwoners. Op dit moment wordt er hard gewerkt aan het vernieuwen van het verenigingsgebouw dat plaats moet bieden aan 10 verenigingen. De eerste steen voor Tintestein werd gelegd in 1922. Op hetzelfde terrein staat de gereformeerde kerk uit 1908, waar nu de Protestantse Kerk Tinte haar diensten heeft. 

DE ODIAAN
Op de Kade nr.1 in Tinte staat verenigingsgebouw De Odiaan. Het gebouw stamt uit 1919 en diende oorspronkelijk als openbare school. Naast de school werd destijds een gymzaal gebouwd. Dit was een prima lokaal waar ook buiten schooltijd gym gegeven kon worden. Daarom werd in 1926 gymnastiekvereniging O.D.I. opgericht; Ontspanning Door Inspanning. Eén van de hoogtepunten in het bestaan van de vereniging was het meelopen in het defilé bij paleis Soesdijk op Koninginnedag 1976 toen Hare Majesteit Koningin Juliana 67 jaar werd. De vereniging bestaat nog steeds en telt een groot aantal leden. Veel leden komen uit de aangrenzende dorpen Oostvoorne, Rockanje, Hellevoetsluis, Vierpolders en Brielle.

MUSEUM IN DEN HALVEN MAEN
Museum In den Halven Maen is het kleinste museum van de regio. De eigenaar van het museum was een verzamelaar van huishoudelijke artikelen en hoeden. Deze waren (of zijn?) te bewonderen in de kruidenierswinkel en de hoedenzolder. Vervolgens werden er snoepjes verkocht in het zoetwarenhuis en er werd een café nagebouwd. Later werd ook de tuin bij het museum betrokken, de dwaaltuin. Deze bijzondere tuin is de moeite waard om te bezoeken, vooral met Pinksteren als kunstenaars van Atelier De Doedijk hier exposeren. Het museum weerspiegelt het vrije, humoristische karakter van de Tintenaar. Ook De Koffieleut aan de Lodderlandsedijk 24 is met haar honderden koffiemolens een bezoekje waard. Om het museum te bereiken, loop je vanaf knooppunt 48 naar knooppunt 49 de Lodderlandsedijk op. Je vindt het museum aan je rechterhand.