Henk Louwerens

We woonden aan de Nieuwe Weg 8 in een twee-onder-eenkapwoning.
Dhr. van der Meer woonde om de hoek aan de Achterweg en onze tuinen grensden aan elkaar. Tijdens bezigheden in de tuin zagen we en spraken we elkaar. We kenden elkaar als buren, maar waren geen vrienden die met elkaar optrokken. De familie van Holstein was een jong echtpaar, dat wegens Sperrgebiet verklaring, hun huis aan de Duinlaan moest verlaten en heeft toen kort bij ons ingewoond. Daarna betrokken ze het huis naast ons.

Ik herinner me Dhr. van der Meer als een klein vriendelijk mannetje, altijd in het zwart gekleed. Dat hij ook in het verzet zat heb ik tot nu toe nooit geweten. Wel wisten we dat er naar de verboden Engelse zender werd geluisterd. Op die bewuste avond dus ook. Kennelijk zijn ze verraden. Door wie is onduidelijk.

De Duitsers vonden echter een verkeerde radio onder de preekstoel en dik onder het stof. Als je er nu bij nadenkt moeten ze toen al geweten hebben dat er iets niet klopte, want als de radio gebruikt zou zijn, zou hij niet zo onder het stof hebben gezeten. De echte radio was verborgen in het plafond. Een klein wit kurkje moest er worden uit gepeuterd en dan kon je bij de radio.

Mijn vader werd met de Duitsers meegenomen en verbleef een paar dagen in de bunkers van de Heesterhof aan het Sipkespad. Ieder zat apart. Er werd gedreigd met een doodvonnis en er werd hardhandig opgetreden. Na een paar dagen moesten ze met z’n vieren aantreden en naast elkaar gaan staan. Er waren Russische en Duitse soldaten aanwezig.
Van der Meer werd rechtstandelijk neergeschoten; de andere drie kregen 1 maand dwangarbeid.

Ze moesten o.a. boomstronken uitgraven. Als mijn vader verschoning nodig had, dan gingen er twee Duitsers mee naar huis en bleven buiten op straat wachten tot hij weer terugkwam. Na de oorlog heeft mijn vader me nog een keer meegenomen naar het Sipkespad en heeft mij dit verteld.