Rondje Quackjeswater

In januari heb je van die grijze dagen die niet bepaald uitnodigen om naar buiten te gaan. Mistig, grijs, vochtig, kil… En toch loont het de moeite om het juist wel te doen. Want de natuur verrast je altijd! Begin januari bezocht ik het Quackjeswater. En niet voor niets. Vanaf de parkeerplaats is het een paar minuten lopen naar het uitkijkpunt. Daarna volg je de wandelroute die helemaal rond het meer voert.

Kanaaltje
Vlak voor het uitkijkpunt ligt een kanaaltje dat vroeger deel uitmaakte van de waterwinning op Voorne. Het is een vochtige omgeving waar in het voorjaar een enorme rijkdom aan planten bloeit; van massaal knalgele lissen tot wat bescheidener orchideeën. Nu was alles bladerloos en grijzig…Maar hier aangekomen verraadde een ijl hoog geluid: ‘zie-tie’ dat een vogel mijn pad zou kruisen. Over het kanaaltje scheerde langs mij een blauwe schicht: ijsvogel! Deze ging zitten op een uitstekende tak zodat ik met de verrekijker dit juweeltje nog eens goed kon bekijken. Zo’n over het water hangende tak is een prima post vanwaar deze soort graag in het water duikend visjes vangt.

Uitkijkpunt
Op het uitkijkpunt aangekomen had ik mooi zicht op het Quackjeswater. In het voorjaar is het een drukte van jewelste; dan is de broedkolonie bezet met honderden nesten aalscholvers en lepelaars. Deze lieten zich nu nog niet zien. In sommige zachte winters kan het trouwens gebeuren dat de eerste lepelaars zich al eind januari laten zien. Op het water dobberden nu een hele reeks eenden. Vooral de mannetjes slobeenden stalen de show met hun opvallende verenkleed. Enkele kuifeenden, brilduikers en dodaarsjes completeerden het beeld.

Foto: Rene van Echelpoel 

Bosvogels
Hierna begon ik aan het ‘rondje Quackjeswater’ via het wandelpad. En ook hier weer een paar fraaie waarnemingen; een zacht melancholisch ‘pjuu-pjuu’ verraadde een knalrood gekleurde man goudvink bovenin een wegedoorn! Goudvinken zijn trouwens best talrijk in Voornes Duin. Halverwege de wandeling, bij de zogenoemde ‘kleine Quack’ liet een specht zijn aanwezigheid duidelijk merken. Verschillende keren werd luid getrommeld op een dode kale tak. Dit geluid maakt de specht om zijn territorium af te bakenen. En spechten beginnen daar al vroeg in het jaar mee.

Geweldenaar
Inmiddels naderde ik de parkeerplaats alweer. En net toen de grijze kilte weer bezit van mij wilde nemen scheurde een grote roofvogel dwars door het geboomte. De komst was geen verrassing voor me; enkele koolmezen hadden hun hoge alarmroep laten horen. Een teken voor veel kleinere en middelgrote vogels dat er een rover in de buurt is. De rover in dit geval betrof een forse vrouw havik. Bij veel roofvogels zijn de vrouwen wel zo’n 20% groter dan de mannetjes. Deze vrouw havik liet ook de kenmerkende manier van jagen zien; gewoon vertrouwen op een verrassingsaanval dwars door het geboomte. Een luid panikerende groene specht kon nog net ontsnappen. Mijn grijze dag was gekleurd!

Foto: Koos Dansen